PATAT
r
houden en die geven je dan tips. Het is
best leuk om te doen." Vroeger keken de
spelers bij Ajax videoclips, tegenwoordig
volgen ze de beursnoteringen? Witschge:
"Dat valt wel mee, dat heb je misschien
maar tien seconden per dag aan staan.
Ik tenminste."
Ja, hij kan zich die 'beroemde' foto voor de
FEBO nog herinneren. Hij, met onder
meer Bryan Roy, MarcianoVink en Frank
en Ronald de Boer, met in hun handen een
zak patat.Witschge: "Die foto hadden we
voor de gein laten maken. Beenhakker
noemde ons de patat-generatie. Ik snapte
en snap dat niet. Ik ben helemaal niet zo'n
patatman. Bovendien: we zijn allemaal goed
terechtgekomen, lijkt me.Waar ik wel van
hou? Veel vis!
Witschge vindt zich als voetballer niet zo
veel veranderd in vergelijking met toen. "Ik
heb nog dezelfde kwalitieten.Alleen ben ik
nu fysiek een stuk sterker, ben wat slim
mer in de duels. Ik speel wel wat soberder.
Vroeger dolde ik spelers omdat ik het pu
bliek iets wilde laten zien. Ik vond het leuk
om op te vallen. Nu denk je in het groeps
belang. Er wordt meer op kracht gevoet
bald in vergelijking met tien jaar geleden. Je
moet je verantwoordelijkheden kennen.
Daar dacht je vroeger niet aan. Ik speelde
weliswaar in het eerste van Ajax, maar als
ik bij een amateurclub had gezeten had ik
op dezelfde manier gevoetbald. Maar ik
heb er nu nog plezier in, hoor. Anders
presteer je niet."
"Het klopt wel dat mijn carrière er tot nu
toen een is geweest met veel vallen en op
staan.Van alle spelers die nu bij Ajax zitten,
heb ik de meeste ups en downs gehad.
Maar het ligt er ook aan hoe je het bekijkt.
De twee jaar Barcelona kun je ook erva
ren als een up.Je hebt de Europacup ge
wonnen, voor honderdtienduizend mensen
gespeeld, een mooi leven gehad. Maar ik
had geen basisplaats en dat is eigenlijk het
belangrijkste." "Het was andere koek ge
weest als ik in 1992 de Europacup-1 finale
op Wembley tegen Sampdoria had ge
speeld. Ik zou in de basis staan, maar ik
scheurde twee dagen voor de wedstrijd
op de training een spiertje in mijn dijbeen.
Ik kon met een spuit spelen, maar dan zou
ik daarna misschien nooit meer kunnen
voetballen.
Dat was dus een gemakkelijke beslissing."
Het afgelopen seizoen bij Bordeaux was
de beste periode van Witschge tot nu toe.
Witschge: "Vanaf het begin liep het per
fect. In de competitie ging het wat minder,
maar voor het eerst in de clubhistorie
haalden we een Europacup-finale. Ik maak
te voor het eerst in mijn carrière veel
doelpunten. De trainer, Gernot, gaf me een
vrije rol op links. Ik mocht van hem doen
wat ik wilde. Dat ligt me lekker, ik kan dan
overal lopen, werk me kolere. Maar op 4
bij Ajax vind ik ook lekker. Je kunt overal
wat opknappen, speelt achter de bal, kan
mooie passes geven. Dat ik moet verdedi
gen maakt me niets uit.Als het maar niet
teveel is. Ik ben niet het type dat iemand
genadeloos onderuit schoffelt, maar ik zou
het wel kunnen."
Een scorende speler is Witschge eveneens
nooit geweest, behalve vorig seizoen dan.
Witschge: "Ik heb ooit een hele belangrij
ke goal gemaakt voor Oranje tegen Portu
gal.Voor Barcelona maakte ik voor de Eu
ropacup eens een hele mooie.Tegen wie
weet ik niet meer, in ieder geval tegen
Russen. Maar het houdt niet over, nee. Ik
weet niet hoe dat komt. Misschien ben ik
geneigd om teveel in mijn positie te blij
ven, waardoor ik niet de mogelijkheden
zoek om te scoren. Ik ben meer plaatsge
vonden. Daar ben ik wel aan het werken.
Van Gaal vindt dat ik vaker voor het doel
moet verschijnen. Het loopvermogen heb
ik ervoor."
"Mijn probleem is vaak geweest dat trai
ners mijn kwaliteiten niet genoeg zagen.
Courbis en Toni van Bordeaux hadden in
mijn ogen niet zoveel verstand van voetbal.
Die deden maar partijtje op de training,
rommelden maar wat aan. Maar ik heb ge
makkelijk praten: ik heb Cruijff meege
maakt en nu Van Gaal. Dan ben je verwend.
Gernot bracht een leuke sfeer in de groep.
We gingen in de duinen lopen en daarna
lunchen met wijn erbij. Op die manier kun
je een groep ook bij elkaar brengen. Dan
heb je als trainer misschien minder kwali
teiten, maar hij wist wel een team te sme
den dat voor elkaar wilde strijden."
"Ik heb mijn loopbaan nooit uitgestippeld.
Dat heeft geen zin. Als je een been breekt
en je komt niet meer terug op je oude ni
veau, speel je misschien wel binnen een
jaar bij de amateurs. Het leukste zou zijn
geweest als Rob en ik lange tijd samen bij
een topclub zouden hebben gezeten. Maar
spelen voor een topclub is al voor weinig
voetballers weggelegd, laat staan voor
twee broers samen.We hebben elkaar af
gewisseld in het Nederlands elftal. Ik was
er als negentienjarige in 1990 op het WK
in Italië al bij, Rob twee jaar later op het
EK in Zweden. Dat had ook met mijn bles
sures te maken. En ik moet eerlijk zeggen
dat de Witschges allebei goed gepresteerd
hebben in Oranje.We zullen zeker ooit
weer samen in een elftal spelen, maar ik
denk dat dat pas na onze betaald voetal-
loopbaan zal zijn.Ja, misschien wel bij onze
oude club SDW.We zien het wel."
Voorlopig zit Witschge bij Ajax goed. "Ik
kan het goed vinden met de jongens en
heb nog zat ambities. De Europacup win
nen met Ajax bijvoorbeeld. Mijn terugkeer
