IJËET ajahjfe ZIELENKNIJPERS? PUUR GEWELD MIDDEL? OORLOG MET DE HANDJES! Door Gilberto Caccio FOTO RON RICHEL EN MARCEL ROB (TED SMIET) de grasmat. Het zelfvertrouwen is weg. De bal is wellicht de zwaarste tegen stander. Natuurlijk laat deze vormcrisis zich voor een deel eenvoudig verklaren. Met een waslijst aan zware blessures, als die van Ajax, zou elke ploeg in een gat vallen. Maar hoe diep is dit gat? Immers, ook als nagenoeg alle spelers beschikbaar zijn, speelt de ploeg niet met de voorheen in gebakken bravoure. 'Dertien-in-een-do- zijn' provincieclubs ruiken hun kans, den ken te kunnen winnen en doen dat soms ook. De stralende spelers van vorig jaar sukkelen nu moeizaam voort. Waarin schuilt dan het verschil? Wat is de ware reden van het verval? Ligt het aan de geest? Hoe fris is het hoofd nog? „Mentale training is nog vrijwel taboe in de voetballerij. 'Zielenknijpers' worden weggehoond in deze wereld van stoere kerels." Ted Smiet kent de vooroordelen. Hij is sportpsycholoog, schreef meer dan eens over zijn vak voor het Utrechts Nieuwsblad en verzorgt vanuit het NOC*NSF mentale begeleiding en training voor topsporters. Bovendien was hij, vol gens eigen zeggen, een „snelle linksbuiten, die in het huidige voetbal mogelijk ver had kunnen schoppen". Hij geniet van de schoonheid van het spel, maar komt „van wege de agressie" niet meer in de sta dions.Verder is hij Ajax-fan. Smiet ziet zichzelf wel degelijk een rol in nemen in het voetbal. „Fysieke, technische Onze Godenzonen blijken ineens gewo ne stervelingen en mentale training vormen een drie-een heid! Aan het laatste onderdeel heeft het altijd ontbroken. Het voetbal houdt zich doofstom hiervoor. Het mentale aspect geeft de speler juist zijn zekerheden. Ik zie het als het standbeen. Is dat goed in ba lans, dan is elke actie mogelijk." Volgens de Utrechter zwabbert het stand been van Ajax momenteel. Mede het gevolg van een ziektekiem in het voetbal. „Bij Ajax gaat het altijd om de kwaliteit van het spel. Maar dat is bij andere ploegen al lang niet meer het geval. Respect daarvoor bestaat er niet meer. Er is een virus van sociale agressie binnengeslopen. Het gaat nog slechts om geld en prestige. Om dat te bereiken wor den ook oneigenlijke middelen gebruikt. Puur geweld is een middel! De buitenwereld vindt acties als die van Raymond Atteveld in de wedstrijd Vitesse -Ajax prachtig." „De Ajax-spelers worden in zulk geweld als kinderen afgeslacht. Ze hebben dit nooit ge leerd. Ajax was de allerbeste ploeg ter we reld. Een poosje legde iedereen zich daarbij neer. Een kleine nederlaag tegen Ajax was mooi meegenomen.Teams hadden niet de illusie te kunnen winnen. Hun beleid was er nog niet direct op gericht louter acties te verstoren. Maar dat houdt een keer op. Dan grijpen tegenstanders naar andere midde len. Ziedaar de blessure(was)lijst." „De grenzen in het voetbal zijn zoek. Het vastpakken van een speler wordt al min of meer geaccepteerd. De zekerheden voor het Ajax-spel vallen weg. De balans in kwa liteit is verstoord. Het zou mij niet verba zen als de huilbui van Ronald de Boer na de wedstrijd tegen Grasshoppers, voor komt uit een gevoel van wanhoop over de aard van het hedendaagse voetbal." Volgens Smiet zou mentale training het Ajax 'standbeen' goed doen. Hij kent echter de voorbeelden van 'sportpsychologen', die niet de juiste snaar wisten te raken. „Er zijn enkele vervelende ervaringen uit het verle den. Daardoor kampt de voetbalwereld nog steeds met het 'zielenknijper-syndroom'. Positief is dat Ajax altijd zijn eigen visie blijft behouden. Als die over boord zou gaan, zou de val in het gat niet te overzien zijn. Het zal zeker tijd kosten, maar de kwaliteit van Ajax staat garant voor herstel en glorie!" De stralende spe lers van vorig jaar sukkelen nu moei zaam voort.Waarin schuilt dan het ver schil? Wat is de ware reden van het verval? Ligt het aan de geest? Hoe fris is het hoofd nog?

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 1997 | | pagina 25