AjAjqjFE
STUDIE
LOLLIG
dag voor Kerstmis nog goed herinneren.
"Het was een ongelukkige samenloop van
omstandigheden. Ik speelde de bal iets te
ver voor mij uit en Brookhuis rolde door,
waardoor ik niet meer op kon springen.
Op het moment dat het gebeurde was het
net alsof ik geen adem meer kreeg. Ik had
een heel raar gevoel in mijn lichaam, dat is
niet te beschrijven.
Een paar seconden la
ter kwamen de pijn
scheuten, maar dat ik
even geen adem kreeg
is me heel sterk bijge
bleven."
"Later in de kleedka
mer waren mijn moe
der en mijn zusje bij
me. Ik realiseerde me
niet hoe erg het was.
Ik ben een positief in
gesteld iemand, denk
niet meteen aan dra
matische dingen.
Ik heb twee weken in
frgt ziekenhuis gele-
Dat was een hel.
Ik kon helemaal niks,
zat onder de morfine,
was misselijk, heb an
derhalve week alleen
maar in bed gelegen.
Als er bezoek kwam
vond ik het leuk, maar
na een minuut dacht
ik 'sodemieter op'. En
was die persoon nog
niet weg, dan stond
de volgende weer
voor de deur. Op een
gegeven moment
mochten alleen mijn
ouders en zus nog op
bezoek komen. Het
werd te gek allemaal.
Mijn been kwam hele
maal niet tot rust.
tdie aandacht was
uurlijk wel leuk.
Maar: ik moest met
alles geholpen wor
den, vreselijk. In het
begin durfde ik uit
schaamte niet te poe
pen. Na een paar da
gen moest dat natuur
lijk wel, maar ik vond
dat geknoei afgrijse
lijk. Maar geen kwaad
woord over de dok
ters en zusters hoor,
die hebben me fantas
tisch geholpen."
Reuser werd twee keer geopereerd aan
zijn been. Ik heb er natuurlijk aan gedacht
wat er met Danny Hesp gebeurd is, maar
ook hij is uiteindelijk ook teruggekomen.
Weliswaar niet bij Ajax, maar toch. Ik
moest er maar op vertrouwen dat de dok
toren me goed behandelden" (Hesp ver
loor na een beenbreuk tegen FC Den
Bosch in 1988 door medische fouten bijna
een stuk van zijn been en kon pas na een
lange revalidatie weer voetballen, maar
niet meer bij Ajax, MvH).
Tragisch genoeg was Reuser er een half
jaar voor het ongeluk niet in geslaagd om
de studie aan de middelbare detailhandels
school met succes af te ronden. Een studie
die hij juist wilde voltooien.... mocht hem
iets ernstigs met het voetbal overkomen.
Reuser: "Ik zakte op een paar tiende punt.
Dat zit me nog dwars. Als je ergens voor
gaat, moet je het ook goed doen. Ik verwijt
het mezelf dat ik het niet gehaald heb. Ik
deed er te weinig aan. Ik ben niet het type
om rustig stil achter een boek te zitten."
"De combinatie voetbal-school was teveel.
Het seizoen 1994-1995 was voor mij ook
bij Ajax een leerjaar. Maar uiteindelijk
speelde ik weinig met Ajax omdat de re
sultaten fantastisch waren. Er was geen re
den om te wisselen. Maar mijn einddiplo
ma haalde ik ook
niet. In overleg met
mijn ouders heb ik
daarna besloten om
alles op het voetbal
te gooien. Natuurlijk,
later overkwam me
daadwerkelijk iets
ergs, maar voorlopig
heb ik geen behoefte
om weer aan een
studie te beginnen. Ik
ben toch teruggeko
men. Bovendien, ik
heb de afgelopen
maanden tijdens mijn
revalidatie nog nooit
zo hard gewerkt.
Krachttraining, fysio
therapie, behandelin
gen, trainen, dan ben
je blij als je thuis op
de bank zit. Ik heb
twee keer zo hard
gewerkt. Dan heb je
geen zin in nog een
studie.Wel heb ik
een cursus Spaans
gedaan."
De blessure maakte
de geboren losbol
Martijn Reuser wel
een stuk serieuzer.
"Ik besefte toen pas
eigenlijk hoe mooi
het voetbalvak is.
Daarvoor ging alles
me gemakkelijk af: ik
kon goed voetballen,
rolde gemakkelijk
door de jeugdoplei
ding van Ajax heen,
trapte heel veel gein,
had lol in het leven.
Maar toch dacht ik
soms hè, hè, moet ik
weer trainen? Ik zie
het voetballen nu
meer als mijn werk,
ook nog als mijn
hobby hoor, want dat
moet het zeker blijven, maar ja: ik verdien
er wel aardig wat geld mee. Dat kun je bo
vendien maar in een korte tijd verdienen,
dus je moet er wel voor gaan. Dat besef
heb ik nu veel meer dan vroeger."
"Of ik mensen verbaasd heb met de wils
kracht die ik de afgelopen maanden ge
toond heb? Misschien wel, ja.Vroeger was
