EBOORTE' JOHAN DE HAAS...
OUWWIJK IN ZUID-OOST
AJAJIIFE
ïss
HOOFDPRIJZEN
jj?5pa>Ni
Door Gilberto Calcio
Hoe krijgt iemand het temidden van dui
zenden andere liefhebbers het voor elkaar
er met zo veel hoofdprijzen vandoor te
gaan? Wie zou er nu niet een shirt van een
Ajacied willen hebben? Johan de Haas zegt
zijn geheim niet te kennen. „Ik weet het
niet. Ik merk om me heen natuurlijk wel
eens dat andere mensen jaloers op me
zijn. 'Hoe regelt hij dat allemaal', zie ik ze
denken. Misschien kom ik wel goed over.
Mijn enthousiasme is erg groot. Ik ben er
ook elke dag. Weer of geen weer, ik sta bij
de training desnoods in een regenpak."
„Laatst had Arnold Scholten mij zijn shirt
beloofd van de uitwedstrijd bij Panathinai-
kos. Ik zie op een gegeven moment op de
televisie alle spelers hun shirts ruilen. Ik
zweette toen doodangsten uit, maar nu
hangt hij hier op zolder."
Voetballiefhebber Johan de Haas volgde
Ajax altijd al, maar vijfjaar geleden kreeg
hij er bijna een dagtaak aan. Door zijn
ziekte komen de leegtes. „Het hoefde
voor mij allemaal niet meer. Ik was enorm
depressief. Mijn vrouw gaf me een por in
de rug door me te adviseren bij de trainin
gen te gaan kijken. Ik kwam daar een keer
en ben er nu niet meer weg te slaan. Het
is prachtig. Ik geniet er steeds weer van, ik
verveel me er geen moment. Dit is voor
mij de ideale therapie. Nu kijk ik weer lol
lig tegen het leven aan. Die jongens zeggen
me ook elke keer weer goedemorgen. Ik
heb nu het gevoel dat ik weer iets beteken
voor de maatschappij. Dat een man met
astma niet altijd achter de geraniums hoeft
te gaan zitten."
was lange tijd het pronkstuk van de verza
meling van Johan. Inmiddels moet het shirt
genoegen nemen met een eervolle tweede
plaats. Zo maar aan een knaapje op een
zolderkamer hangt het colbert van Louis
van Gaal, dat tijdens de Champions
League-finale van '94 dienst deed als kara-
tekimono. „Nee, dit stel ik niet beschik
baar aan het Ajax-museum bij de Arena.
Het is de kroon op mijn werk.
