AJAX
De gladiatoren komen het veld op.
'Baby' Babangida zet aan voor een sprint.
Paolo Maldini komt even in ademnood.
Maar wat is dat? Grasplaggen springen in
het rond. Dit is vandalisme, vernielzucht.
Ontzetting in het stadion. Dit kon toch
niet? Dit veld kon toch zelfs de slidings van
tegenstanders weerstaan? Vol eerbetoon
stampen de daders de zoden aan. Gelukkig
is Mario van den Ende de scheidsrechter.
Een betere wals voor de omgeploegde ak
ker is niet denkbaar. Misschien kan Willem-
Alexander ook nog even met Erica Terp
stra een dansje maken.
ontdekken. Het uitstappen moet bij station
Duivendrecht. Hierna volgt een wandeling
van tien minuten over een fietspad met
grind. Dus de bespiegelingen over de op
stellingen van Ajax en de prognoses voor
de uitslagen van andere wedstrijden gaan
hier gebeuren. Niet meer tegen een ach
tergrond van de volkse wijk Betondorp,
maar met als decor oefenende golfers.
Het pad loopt langs de spoorlijn. De NAC-
wagons komen langs, duidelijk herkenbaar
aan het geel-zwart. Onze optocht stopt.
ME-ers zorgen dat die gasten eerst het
stadion in mogen en dan wij pas.We lopen
langs de trainingsvelden, ze zien er goed
uit. Op de weg staat een patatwagen. De
laatste mogelijkheid om zonder Arena's
iets te kopen, denk ik ineens.
Ik ben door de poort. Ik tel de treden naar
rij 18 van vak 409. Als ik me vergis, loop ik
terug. Het zijn er in totaal 191Ik zie een
grasmat met acme. De Arena is een bloed
mooie maagd met jeugdpuistjes. Ze gaan
over, maar niemand weet wanneer. Op een
videoscherm zijn beelden van de kam
pioenswedstrijd van afgelopen seizoen te
zien. Het commentaar van Eddy Poelman
klinkt alsof er drie straaljagers door de ge
luidsbarrière gaan.
Het is 37 minuten voor kwart over acht.
Grote delen van het stadion zijn nog leeg.
Niemand hoeft meer op tijd te komen,
want er zijn immers vaste plaatsen. De
collectieve rillingen van spanning voor het
beginsignaal zijn weg. De voorstelling start
om 20.15 uur, dus zijn we er om 20.14 uur.
Weer valt het me op dat de spandoeken
nog steeds op Meer-formaat zijn. Er moet
een vak-groot laken komen met het wapen
van Ajax, zoals in de stadions in Italië. Het
bevordert ook de eensgezindheid. Louis
van Gaal geeft op het scherm zelf de op
stelling. Mooie service. Ineens bedenk ik
dat ik voor de ingang niet meer het ver
trouwde 'Officieel programma' heb ge
hoord. De technische staf staat langs de
lijn. Keurig met Arena-giletjes. Ik stel me
Richard Witschge met zijn piekhaar in zo'n
outfit voor.Trekstoten,tegeneffect, hij be
heerst het allemaal. Alleen dit groene laken
is niet dat vanTorbjörn Blomdahl.
Onder het gefluit van de NAC-supporters
biedt Michael van Praag zijn excuses aan
aan de mensen, die nog geen seizoenkaart
Ajax begint veelbelovend. Opvallend zijn
de strepen van Richard Witschge. Met
speels gemak legt hij de bal over 60 meter
op het derde gaatje van de rechterkicks
van Babangida. Maar dit is Carré-publiek.
Vermaak ons en wellicht tonen wij dan
emoties. Ik hoor niets. Ligt het aan de
akoestiek van De Arena of zijn de toe
schouwers te zeer verwend door de suc
cessen uit het verleden?
Wie het weet mag het zeggen.
Danny Blind doet 'tikkie terug'.Wat is dat
toch met Ajax? Een ploeg die in de voet
balgeschiedenis zo veel heeft genomen,
geeft enorm veel bij bijzondere gebeurte
nissen. Warzycha van Panathinaikos gaat de
historie in als de laatste doelpuntenmaker
in het Olympisch Stadion,Jacl< de Gier van
Willem II mocht de laatste goal maken in
De Meer en de eerste treffer in De Arena
komt van Savicevic. Ineens gaan mijn ge
dachte naar Ajax-Bayern München, het af
scheid van Johan Cruyff. Het moest toen
ook leuk worden.
In de rust kijk ik om me heen. Gelukkig
haalt iemand anders even wat consump
ties. Ik zie bijna geen rood-wit.Waar is
toch die zee van Ajax-sjaals? De tweede
helft begint. Wooter stoeit met Reiziger.
Die Italianen geven geen cadeautjes.Woo
ter moet nog een paar jaar gaan voetballen
op De Toekomst, aan de andere kant van
de snelweg. Is die Weah niet wat voor
Ajax, bedenk ik me.Ajax schiet bijna niet
op doel. Er hangt ook een Surinaamse vlag,
terwijl het publiek en Edgar Davids geen
vriendjes meer zijn. Er gebeurt weer eens
iets. Mare Overmars en Martijn Reuser ko
men in het veld. De scheidsrechter fluit af,
0-3.
Een show met muziek volgt. Een bergbe
klimmer blijft ongelukkig aan een touw
hangen. Hij heeft wel het beste zicht op
Rob de Nijs en Ruth Jacottt. De afsluiting
is in stijl. Een regen van zilveren en gouden
strookjes papier dwarrelt naar beneden. Is
het illustratief voor de toekomst van Ajax
in dit stadion?
niet naar beneden kijkend, schuifelen we
voor het reeds aanwezige publiek naar
onze zitplaats. Mijn honger ebt weg. Het
idee nog eens dergelijke halsbrekende toe
ren uit te halen, weerhoudt me van een
bezoek aan de McDonald's.
Mannen, blijkbaar zonder hoogtevrees,
dansen in de nok van het stadion op smal
le loopplanken mee op de muziek vanTra-
vassi. Later volgt zelfs een polonaise. Naast
me rookt iemand een sigaar. Ik kijk er van
op, want door het gesloten dak waan ik
me in een sporthal.
Een groot doek met daarop een oranje
strik, ontneemt het publiek het zicht op
het veld.Voorzichtig gaat er een wave
door het stadion. Ik merk op dat de span
doeken te klein zijn voor de Arena. Het lij
ken wel met pen beschreven papieren zak
doekjes. Alleen een lap met 'Red White
Fighters' is in verhouding met de afmeting
van het stadion. Het is warm. Zweet staat
achter op mijn rug. Om me heen trekken
mensen jacks en truien uit.
De doeken vallen. 'Ajax,Ajax,Ajax', klinkt
het.
'Brandweermannen' trekken stoffen sche
pen over de zee, waarin het veld is omge
doopt. De doeken staan voor de clubs uit
het betaalde voetbal. Eindhoven is een
rubberboot, Feyenoord en PSV vormen
kolossale vaartuigen. Een oorverdovend
fluitconcert volgt. Het klinkt goed. Dan
komt een immens Ajax binnen. De andere
topclubs vervallen daarmee tot reddings
sloepen.
Het dak gaat er af. Een frisse tinteling
volgt. De buitenlucht is weer te ruiken.Vol
concentratie draagt Frank Rijkaard de fak
kel het stadion binnen.Vuurwerk ont
brandt, overal flitslicht van fototoestellen.
Het veld wordt uitgepakt, een rode en wit
te helft. 'Dat licht', denk ik. Fantastisch.
Het zicht, niets geen hekken meer. Een kla
terend applaus volgt. Ik denk ineens: ook
tegen RKC zitten er zo veel mensen, een
raar gevoel.
'Kampen', 'Zwolle', 'Voorthuizen', ook de
provincie groet Ajax. Het oudste en jong
ste lid van Ajax doen samen de aftrap, op
nieuw een teken van symboliek. 'Litmanen,
oh, ho'. Dit is geen gras, dit is tapijt. Dit is
mini-voetbal, zoals vroeger in Ahoy werd
gespeeld.
Bij de volgende wedstrijd tegen NAC maar
met het openbaar vervoer gegaan. Ner
gens op een station de halte Arena kunnen
