J
INTERVIEW MET:
MARIANO
et intelligente spel van
Ajax krijgt er een
intellectueel bij. Mariano
Alcides Juan heeft een eigen
mening, is erudiet, heeft een
driejarige rechtenstudie achter de
kiezen en gaat in zijn spaarzame
vrije tijd te rade bij Benedetti,
Garcia en Marquez. Mariano Juan,
een speler in dienst van Ajax, met
referenties als 'groots, geweldig,
talentvol, leergierig', maar bovenal
een wereldgozer.
RIVER PLATE
Wie het wekelijkse optreden van Ajax'
verdediger Mariano Juan nauwlettend
heeft aanschouwd, is snel geneigd een ver
gelijking te trekken met oud-Ajacied Jan
Wouters. Dat de Argentijnse danser gelij
kenissen vertoont met Jantje Beton is
slechts ten dele waar. Het geblokte man
netje voetbalt met de borst vooruit en
met de mouwen opgestroopt. In de man
dekking schuwt hij het persoonlijk duel
niet. Het markante raakvlak met Wouters
is zijn tred; dat de verdediger zijn gehele
jeugd op een skippybal heeft vertoefd lijkt
zonneklaar.
Mariano zelf ziet in zijn spel meer over
eenkomsten met de Argentijnse stilist Fer
nando Redondo, die bij Real Madrid in
loondienst is. Zijn vader Ricardo, die zich
gedurende het interview steeds nadrukke
lijker manifesteert, ziet zijn zoon als het
type José Luis Villareal. „Een Argentijnse
mandekker die bij het Franse Montpellier
speelt", verduidelijkt Juan senior.
De zelfverzekerde Argentijn kent geen
twijfels over zijn vertoonde spel. Hij geeft
wel toe dat hij zijn spel in een systeem
met echte buitenspelers nog wel moet
perfectioneren. In Argentinië spelen de
clubs alleen in een 4-4-2 systeem. Op de
vraag welke positie hij in de achterste linie
prefereert, antwoordt hij gedecideerd:
„een stek in het hart van de defensie". Bij
zijn vorige club River Plate, waar hij overi
gens niet meer dan een reserve was, stond
hij steevast als rechtsback geposteerd. De
rol als opbouwer lijkt hem daarom dan
ook wel wat. „Ik denk dat ik in een centra
lere rol beter uit de verf kom. Op de fel
begeerde positie naast Danny Blind kom ik
ook in de gelegenheid een pass te geven, ik
kan dan ook een aanval opzetten en voor
het doel van de tegenstander opduiken."
De nieuwbakken Ajacied ducht de ge
vreesde concurrentie met Frank de Boer
allerminst. „Maar", weet de afgewaaide
student rechten „de trainer beslist toch
uiteindelijk op welke positie ik het beste
rendeer."
Op het plankier van de Nationale schouw
burg in Buenos Aires het Estadio Monumen
tal heeft Mariano Juan afgelopen seizoen
diverse malen zijn kunsten vertoond aan
de ruwe aficionado's van River Plate. Rel
len zijn er bijkans aan de orde van de dag.
In het veld is het niet anders. Dat de Ar
gentijnse onderonsjes bijwijlen flink gepe
perd zijn, heeft de krijger wellicht lijfelijk
ondervonden. Spiezen en hellebaarden zijn
de wapens, die de spelers aanwenden om
de onderlinge krachtmetingen in hun
voordeel te beslissen. Fracturen aan lede
maten en ingewanden zijn de trieste balans
na een potje voetbal. „Ha, ha, je overdrijft
het wel he. Maar ik begrijp waar je op
doelt", lacht Mariano Juan. Serieus vervolgt
hij: „Ja, natuurlijk is het voetbalgeweld in
Argentinië een veelbesproken onderwerp.
Maar tegenwoordig spelen de voetballers
gedisciplineerder. Men toont meer respect
voor elkaar. De voetballers spelen overi
gens nog steeds agressiever dan in Europa,
want het resultaat telt en niet de show".
De optiek dat resultaat belangrijker is dan
het vertoonde spel deelt vooral topcoach
van Argentinië Carlos Bilardo. Bilardo
schuwt de vuile oorlog niet, als er maar
gewonnen wordt. Het dogma van de gewe
zen gynaecoloog zou Van Gaal enorm te
gen de borst stuiten. Mariano sluit zich aan
