NOODZAAK ook en rondlopend over het terrein be kroop je een gezellig gevoel. Maar was het nou wel zo gezellig? Je zou bijna vergeten dat De Meer, de plek waar je zoveel hebt beleefd, die zo belangrijk was in je leven, binnenkort niet meer zal bestaan. Bij menige handeling ging door je heen: dit is de laatste keer. De laatste keer door de straatjes van Betondorp naar het stadion fietsen, de laatste keer de fiets vastmaken aan de 'vaste' paal langs de Mid denweg, de laatste keer over het parkeer terrein naar het stadion lopen. De laatste keer die verwachting...Wat zal er gaan ge beuren? Hoe mooi zal het dit keer wor den? Voor een prijs van minimaal vijfenveertig gulden (inclusief een paar consumpties) kon de slotavond van het Ajax-stadion be zocht worden. Boven, in de kantine, heer ste vooraf bij enkelen een meewarig ge voel. Hardop werd getwijfeld aan de nood zaak van de verhuizing en vooral de sfeer in de Arena: wordt die niet veel te poene rig? Kijkend door de ramen richting hoofdveld, viel al snel het oog op een druk gebarende man. Handen in de zakken - on getwijfeld rammelend aan wat kleingeld - en druk pratend: dat kon er maar één zijn: Johan Cruijff, de beroemdste inwoner van De Meer. Gelukkig, hij was erbij vanavond. Wat zou hij gaan doen? Rond de klok van acht uur klonk uit het stadion keihard drumwerk. Slagwerkgroep Slagerij van Kampen trommelde de men sen op om de tribunes op te gaan zoeken. Het vleesbedrijf annex muziekgezelschap zorgde met hun ritmes voor een toene mende spanning op de tribunes. De zo'n tienduizend getrouwen voelden dat er wat te gebeuren stond, dat niet snel zou wor den vergeten. Er was wel de dreiging van één spelbreker. Nee, Hannes Pleva, Franz Wohlfahrt, Bruno Galler of andere hoofd rolspelers van Ajax-Austria Wien (het staafincident') uit 1989 waren niet aanwe- zig.Andere donkere wolken pakten zich samen boven De Meer: regen. De speciaal op het veld geplaatste tribune voor geno digden bleef daardoor leeg, want al snel barstten de buien los.Wilden de goden niet dat De Meer zou worden afgebro ken?. Het was echter te laat om de klok terug te draaien. De Philipp Bellini-klok telde de laatste uren af en uit de speakers klonken historische interviews en wed strijdfragmenten. Het leek wel alsof Ajax zelf ten grave werd gedragen, want wat had een wedstrijdfragment van Ajax-Liver- pool uit 1966 (gespeeld in het Olympisch Stadion) met De Meer te maken? Waarom geen geluidsfragmenten van wedstrijden uit De Meer? Later op de avond werd dui-

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 1996 | | pagina 21