TANTE SIEN,
FREEK DE JONGE,
I |MH
BEHEERSTER SPELERSHOME VAN 1975
TOT 1994:
CABARETIER EN EVEN STADIONSPEAKER:
Si5S5iS
WMWi
JHHMH
ASTRA
Marcel van Hoof: Een mooi huis in
een grote tuin. ISBN 90-261 -0924-5.
Paper-back, 180 bladzijden met tien
tallen foto's. Het boek bevat een in
dex en een voorwoord van Sjaak
Swart. Uitgeverij De Fontein, ver
schijnt september 1996.
Ajax-zijlijn leefden. RonWillems enWim
Jonk waren in de tweede helft echter bin
nen de krijtlijnen gekomen. Zes minuten
voor het einde pikte Jonk een doorkopbal
van RonWillems op en lepelde de bal ach
ter doelman Henryk Bolesta.Twee minu
ten later voltrok zich het wonder.Vlak
voor het Roda-doel ontstond een enorme
scrimmage. Stefan Pettersson hield het
hoofd koel en tikte de bal naar RonWil
lems, die in de verste hoek scoorde. De
ontlading die zich toen voltrok in 'De
Meer' was er zelden vertoond. De toe
schouwers ontploften. Willems zette aan
voor een enorme sprint, achtervolgd door
zijn ploeggenoten. De Ajax-bank werd óók
gek, maar vermande zich even later, toen
men zag dat de spelers in het veld hele
maal hun zinnen kwijt waren.Verbeten
werden ze aangemoedigd op jacht te gaan
naar de winnende treffer. Die zat er niet
meer in.Ajax speelde, net als PSV, gelijk en
werd een week later bij NEC landskam
pioen. De 2-2 wedstrijd tegen Roda JC
werd het meest bejubelde gelijkspel in de
geschiedenis van het Ajax-stadion.
„De Meer, dat is een belangrijk deel van mijn leven. Op twee
maanden na ben ik er twintig jaar lang bijna dagelijks naar
toe gereden. Het was er vooral knus, zo gezellig. Natuurlijk
was het een wereldbaan om tussen zulke beroemde voetbal
lers te werken. Maar die jongens bleven bij mij in de speler
home altijd heel gewoon. Ik heb eigenlijk nooit nare dingen
meegemaakt, louter leuke dingen. Daarom is het niet moge
lijk om er een herinnering uit te lichten. Het is vooral de
herinnering aan een hele mooie tijd. Met name de feestjes in
het spelershome, als er iets te vieren viel, waren erg leuk.
Desondanks heb ik toch geen last van emoties nu De Meer
tegen de grond gaat. Ik ben er toch alweer ruim twee jaar
weg. Dat Ajax aan een nieuw stadion toe is staat buiten kijf,
want het was altijd schipperen met de ruimte. Als ik die im
posante ArenA zie liggen, vraag ik me wel eens af of het daar
gezellig werken zal zijn. Maar waarom ook niet, het ligt toch
aan de mensen. Uiteraard ga ik er eens kijken. Misschien
krijg ik wel een uitnodiging voor de opening."
„Telefon fur Herr Waldheim. Er soli Herr Wiesental anrufen.
De meest memorabele uitspraak ooit van een stadionspea
ker in De Meer.Voor mij het allerbelangrijkste moment. En
voor Ajax ook. Want vanaf toen ging alles anders en beter.
Na een jaar Europese verbanning door het staafincident die
wedstrijd tegen Austria Wien, ging het wat betreft voetbal
en wat betreft publieke belangstelling alleen maar cresendo.
Het was het grote keerpunt van de club."
T.
Michels over zo'n type speler, Piet Keizer:
„Als hij gaat lopen meeverdedigen, loopt
het me dun door de broek." De toeschou
wers in het Ajax-stadion moeten die dag
bijkans leeg zijn gelopen. Dennis Bergkamp
speelde in de tiende minuut te zacht en
onzuiver terug, waarna John van Loen
Stanley Menzo passeerde en de bal in het
doel kon schuiven.Twaalf minuten voor
tijd imiteerde Richard Witschge de act van
Bergkamp. Nu was het Eric van der Luer
die Menzo passeerde: 0-2. De spanning
werd bijkans ondraaglijk in het zonovergo
ten Ajax-stadion. Bij een Ajax-nederlaag en
een zege van PSV was het kampioenschap,
het eerste sinds 1985, ineens ver weg.
Hulp kwam van twee mensen die toen
meestal aan de verkeerde kant van de
