TANTE SIEN, FREEK DE JONGE, I |MH BEHEERSTER SPELERSHOME VAN 1975 TOT 1994: CABARETIER EN EVEN STADIONSPEAKER: Si5S5iS WMWi JHHMH ASTRA Marcel van Hoof: Een mooi huis in een grote tuin. ISBN 90-261 -0924-5. Paper-back, 180 bladzijden met tien tallen foto's. Het boek bevat een in dex en een voorwoord van Sjaak Swart. Uitgeverij De Fontein, ver schijnt september 1996. Ajax-zijlijn leefden. RonWillems enWim Jonk waren in de tweede helft echter bin nen de krijtlijnen gekomen. Zes minuten voor het einde pikte Jonk een doorkopbal van RonWillems op en lepelde de bal ach ter doelman Henryk Bolesta.Twee minu ten later voltrok zich het wonder.Vlak voor het Roda-doel ontstond een enorme scrimmage. Stefan Pettersson hield het hoofd koel en tikte de bal naar RonWil lems, die in de verste hoek scoorde. De ontlading die zich toen voltrok in 'De Meer' was er zelden vertoond. De toe schouwers ontploften. Willems zette aan voor een enorme sprint, achtervolgd door zijn ploeggenoten. De Ajax-bank werd óók gek, maar vermande zich even later, toen men zag dat de spelers in het veld hele maal hun zinnen kwijt waren.Verbeten werden ze aangemoedigd op jacht te gaan naar de winnende treffer. Die zat er niet meer in.Ajax speelde, net als PSV, gelijk en werd een week later bij NEC landskam pioen. De 2-2 wedstrijd tegen Roda JC werd het meest bejubelde gelijkspel in de geschiedenis van het Ajax-stadion. „De Meer, dat is een belangrijk deel van mijn leven. Op twee maanden na ben ik er twintig jaar lang bijna dagelijks naar toe gereden. Het was er vooral knus, zo gezellig. Natuurlijk was het een wereldbaan om tussen zulke beroemde voetbal lers te werken. Maar die jongens bleven bij mij in de speler home altijd heel gewoon. Ik heb eigenlijk nooit nare dingen meegemaakt, louter leuke dingen. Daarom is het niet moge lijk om er een herinnering uit te lichten. Het is vooral de herinnering aan een hele mooie tijd. Met name de feestjes in het spelershome, als er iets te vieren viel, waren erg leuk. Desondanks heb ik toch geen last van emoties nu De Meer tegen de grond gaat. Ik ben er toch alweer ruim twee jaar weg. Dat Ajax aan een nieuw stadion toe is staat buiten kijf, want het was altijd schipperen met de ruimte. Als ik die im posante ArenA zie liggen, vraag ik me wel eens af of het daar gezellig werken zal zijn. Maar waarom ook niet, het ligt toch aan de mensen. Uiteraard ga ik er eens kijken. Misschien krijg ik wel een uitnodiging voor de opening." „Telefon fur Herr Waldheim. Er soli Herr Wiesental anrufen. De meest memorabele uitspraak ooit van een stadionspea ker in De Meer.Voor mij het allerbelangrijkste moment. En voor Ajax ook. Want vanaf toen ging alles anders en beter. Na een jaar Europese verbanning door het staafincident die wedstrijd tegen Austria Wien, ging het wat betreft voetbal en wat betreft publieke belangstelling alleen maar cresendo. Het was het grote keerpunt van de club." T. Michels over zo'n type speler, Piet Keizer: „Als hij gaat lopen meeverdedigen, loopt het me dun door de broek." De toeschou wers in het Ajax-stadion moeten die dag bijkans leeg zijn gelopen. Dennis Bergkamp speelde in de tiende minuut te zacht en onzuiver terug, waarna John van Loen Stanley Menzo passeerde en de bal in het doel kon schuiven.Twaalf minuten voor tijd imiteerde Richard Witschge de act van Bergkamp. Nu was het Eric van der Luer die Menzo passeerde: 0-2. De spanning werd bijkans ondraaglijk in het zonovergo ten Ajax-stadion. Bij een Ajax-nederlaag en een zege van PSV was het kampioenschap, het eerste sinds 1985, ineens ver weg. Hulp kwam van twee mensen die toen meestal aan de verkeerde kant van de

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 1996 | | pagina 20