PIET KEIZER,
VERMAARD LINKSBUITEN:
MARTINAIR <f" MARTINAIR
iüïüiï- aVaillant Roever Reizen
„De Meer is mijn voetbaltehuis, een vertrouwd
huis. Ik ken er werkelijk elk hoekje. Ik kwam er tot
en met de laatste wedstrijd met grote regelmaat,
want ik ben nog steeds lid van Ajax. Gelukkig be
waar ik er heel veel goede herinneringen aan en
zal ik er niet slechts eentje uitkiezen. Emotioneel
omdat het stadion tegen de vlakte gaat? Nee, niet
echt.Voor de trouwe supporter ligt dat inderdaad
anders. Ze moeten het voetbal op een afstand vol
gen, kunnen niet aan het proces deelnemen. Daar
om doen ze sneller aan 'heiligverering' en klampen
zich vast aan emoties. Mensen die er werken of ge
werkt hebben bekijken het daarentegen zakelijker,
zien het als hun werkplek. De verhuizing naar een
modern stadion is nu eenmaal onvermijdelijk. Het
is de vooruitgang en Ajax mag niet stil blijven
staan."
dorp enToos Innemee.als respectievelijk
omroeper en omroepster gehad, maar die
waren volgens Hartingh te soft. Hartingh:
„Een goede stadionomroeper moet een
duidelijke, heldere stem hebben, goed kun
nen articuleren en niet bang zijn om op te
treden. Je moet binnenbrandjes in de kiem
kunnen smoren.
Dat lukte niet zo goed in het Ajax-stadion,
want de geluidsinstallatie was onvoldoen
de. Ik kon daardoor dus amper greep krij
gen op de F-side.Toch heb ik er veel gela
chen. Nadat een keer wat jongens vlaggen
hadden gepikt, riep ik om dat ze op moes
ten passen want er stond beneden een pit
bull op hun te wachten. Na twee minuten
begon het hele stadion te zingen "waar
blijft die pitbull nou?"
Het was lange tijd zo dat als tijdens wed
strijden naar het Ajax-stadion werd ge
beld, men de stadion-omroeper aan de lijn
kreeg. Hartingh: „Bij mij in de cabine stond
de telefoon.
Dat was ongelooflijk grappig. Bij avond
wedstrijden belden rond half negen kinde
ren van een jaar of zes, zeven op, want die
moesten naar bed en wilden weten hoe
veel het stond. Er heeft zelfs een keer me
vrouw uitVenlo gebeld, wiens man net een
hartaanval had gehad. Zij wilde de stand
weten, voor haar man. Ik vroeg haar of er
ook een telefoon bij haar man stond. Dat
was het geval; hij kwam zo goed en kwaad
als het kon aan de lijn.Vervolgens deed ik
het raam van de omroepcabine open en
hing daar de telefoon even uit, om die man
ervan te overtuigen dat hij echt met het
Ajax-stadion verbonden was. Ik beloofde
hem na de wedstrijd terug te bellen met
de uitslag. Dat deed ik dan ook, want ik
beschouwde mezelf als een pr-man van
Ajax."
Hartingh werd ook wel eens vanuit de
kroeg gebeld. „De man had dan waar
schijnlijk tegen zijn vrouw gezegd dat hij
naar Ajax zou gaan, maar hij was de kroeg
ingedoken. Zo iemand wilde dan even de
uitslag weten, want zijn vrouw had naar
Langs de lijn geluisterd."
Hartingh werd zo'n twintig keer per wed
strijd gebeld. „Dat waren er vast veel
meer geweest als de mensen geweten had
den, dat ze de omroeper aan de lijn
zouden krijgen."
