wm
Nog even bepaal jij het gezicht,
nog even in dat mooie licht.
Nog even genieten van dit mooie beeld,
straks ben jij een open wond die nooit meer heelt
Nog even kijken naar het veld,
zoveel spelers werden daar een held.
Nog even terug blikken naar die oude tijd,
dat je echt weg gaat is een feit.
Nooit meer loop ik straks die zelfde route'n,
omdat wij de andere kant opmoeten.
Nooit meer zitten op die stoel,
ik zal het missen dat gejuich en dat gejoel.
De luidspekers met die rare ruis,
nooit meer naar mijn tweede huis.
Ook al gaan ze op je bouwen,
ik zal altijd van je houen.
Nog even denken aan die fantastische sfeer,
ik zal hem missen, die prachtige Meer.
JOSEPH^
lyMiillnntreishuro KOEVER
v
