VAN HAJDUK
SPLIT
AJAJilFE
DORPSGEK
view met Radio Split, werd in de zon voor
de kleedkamers nog een klein feestje ge
bouwd, waarbij de beide partijen luidruch
tig van hun voetbalvoorkeur kond deden
middels hun favoriete yells en liederen,
waarbij de Amsterdammers niet voor de
veel talrijkere Kroaten onder deden.
erepodium voor de drumband en de folk
loristische dansgroep ingericht, die voor
aanvang van de wedstrtijd een show gaven.
De andere kant was het domein van de
Torcida's. Veel spektakel, luidkeels nadruk
kelijk aanwezige supporters, elke Torcida
in een eigen gedeelte, met gekleurde vlak
ken van kleine vlaggetjes of kleding, in (ja
wel!) oranje, rood, wit en blauw, grote
vlaggen die over het vak heen en weer be
wogen, en zelfs een vak-groot Hajduk-Split
shirt.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn:
Ajax was een klasse beter maar scoorde
helaas niet. Hajduk lag met elf man voor de
zestien meter en zelfs daar achter ingegra
ven en loerde op de counter. Er werd kei
hard verdedigd en de man in het zwart leek
wat geïntimideerd door de thuisclub en
haar supporters. Niettemin bleek 0-0 uit
geen slechte beginstand voor de return. De
3-0 in Amsterdam was een makkie
Zoals -de laatste tijd in elk geval bij buiten
landse wedstrijden- gebruikelijk, kwam ons
elftal na afloop even naar ons toe om te
bedanken voor de steun (en zo hoort het
ook!).
Nadat we een tijdje in ons vak waren vast
gehouden konden we naar de bussen, die
zowaar door enkele baldadige thuissup-
porter met een steen werd bekogeld
(waarom nou, boefjes!). Op het vliegveld
hadden we nog enig oponthoud dat door
menigeen werd benut voor een praatje
met Ajax-spelers en/of bestuursleden.
In het vliegtuig zat de stemming er al weer
snel in. Vooral omdat één van onze mede
passagiers de veiligheidsdemonstratie
mocht verrichten. Uiteraard werd het
zwemvest dit keer wel echt opgeblazen.
En ook de zwembeweging werd uitputtend
gedemonstreerd. De algehele hilariteit
verkortte de relatieve reisduur niet onaan
zienlijk, en zo kwam slechts een ruim uur
later alweer een dagje Champions League
ten einde.
Vervolgens trokken we gezamenlijk de
stad in, waarbij we op de meest onwaar
schijnlijke plaatsen moesten pauzeren om
handjes te schudden en te zingen. Er werd
in stamkroegjes wat genuttigd, waarbij we
ook weer met passerende collega-Torci-
da's op de foto moesten "and a good time
was had by all". We hebben zo
vermoeden we, de gehe
le, overigens zeer fraaie,
antieke binnenstad van
Split doorkruist.
Eigenlijk waren we ter
lunch uitgenodigd, dus na
verloop van (veel) tijd ar
riveerden we bij een res
taurant met voldoende ca
paciteit voor ons gehele
gezelschap, inclusief de be
jaarde dorpsgek.
Tijdens de maaltijd, voor
ons een Kroatische vlees
specialiteit, voor hun we
gens geloofsredenen vis,
werden we en passant nog
even tot erelid van Torcida
Split gebombardeerd, en kregen we een
boek over de Torcida's uitgereikt, dat
waarschijnlijk in de commotie in Split is
achtergebleven. Ook nu kwamen collega-
Torcida's, aangelokt door de voor de ra
men gespannen vlag van de Regio Groot
Amsterdam en die van de Torcida, regel
matig even binnen melden dat ze beston
den. Dit alles in de beste verstandhouding.
Na wat te hebben nagepraat, over voetbal,
de oorlogssituatie en over het voetbalsup
porterschap, (de Split supporters hadden
zich eerder reeds verbroederd met een
supportersgroep uit Lissabon, en waren
daar terecht trots op) bleek het tijd te zijn
geworden om naar het stadion te gaan. In
de stad was een waar pandemonium losge
broken. Overal liepen luidruchtige groe
pen Kroatische supporters, waaronder
vele Torcida's, richting stadion. Daartussen
dus een ploeg Ajax-supporters onder be
geleiding van onze vrienden van Torcida
Split. Die mannen hadden er overigens
aardig de wind onder: af en toe waren er
wat mallo ten, met name wat figuren die in
een soort van Ku-Klux-Klan-pakken (witte
lakens om en witte puntmutsen met mas
kers op) uitgedost rondhobbelden, die
zich wat uitdagend gedroegen, maar
slechts enkele vermanende woorden wa-
Ajax, Ajax, Ajax
Ajax.
ren genoeg om
over te gaan tot
het schudden
van handen en
het aanreiken
van consump
ties!
Ook nu moes
ten we weer
langs de toe
ristische rou
te, om aan zoveel mogelijk
collega Hajduk-supporters vertoond te
kunnen worden, waarbij natuurlijk ook
weer beurtelings ge-yell-d moest worden.
Bij het stadion aangekomen, bleek hier een
heel dorp van kraampjes rond gebouwd te
zijn, waar we helaas wegens het gevorder
de tijdstip niet meer heen konden.
We werden door onze nieuwe vrienden
keurig tot aan de ingang van ons vak bege
leid, waar we hartelijk afscheid namen en
afspraken contact te houden. We namen
voor om hen in Amsterdam ook een der
gelijke ontvangst te bereiden.
Bij de ingang van ons vak wachtte ons een
merkwaardige verrassing: alles mocht, in
tegenstelling tot bijvoorbeeld in Triëst,
zo'n beetje mee naar binnen, behalve foto-
en videocamera's! Tja, je mocht je video
camera van een kleine twee ruggen eens in
het veld willen werpen
Door tussenkomst van een Roever-mede-
werker (hulde) kon in elk geval onze Ba
rend Van Dorp-medewerker zijn video
camera (en onze spullen!) mee naar bin
nen krijgen.
Hajduk Split is in het bezit van een prach
tig stadion, dat duidelijk op het mediterra
ne klimaat gebouwd is. De lange zijden zijn
slechts half, sierlijk schelpvormig, over
kapt, de korte zijden geheel niet. Aan een
van de korte kanten was een soort van
