AJAJtlFE
«root Amsterdam
AT 5
THUIS
RUGGEGRAAT
31
Boven bleek die 'hemel' tegen te vallen.
Het was ijs- en ijskoud op de derde ring en
bovendien bleek het overigens mooi ogen
de stadion rijkelijk voorzien van tocht- en
trekgangen. Tenen, oren, neuzen, en naar
wij vernamen ook andere uitstekende li
chaamsdelen leken te bevriezen.
Verder konden we genieten van uit zich
zelf opklappende ijzeren stoeltjes, zodat je
onzacht kennismaakte met de wet van de
zwaartekracht na even te zijn opgestaan.
Geinig als je buurvrouw Miriam heet en
zich regelmatig van haar zitplek verheft.
De plaatselijke collega van Floor, de stadi
onspeaker dus, vond dat we allemaal zijn
vrienden waren, en probeerde het spora
disch aanwezige publiek (de helft van het
stadion zat vol) uit te leggen hoe je een
voetbalclub moest aanmoedigen. In het
begin leidde dit tot grote hilariteit, maar
na de achtste keer riep de man toch ook
wel enige irritatie op.
Meer en meer beken
de en onbekende Aja-
cieden kwamen het
vak op. Zo ook Gui-
do, die zijn eigen ca
meraman had meege
bracht om ook eens
op AT5 in beeld te
kunnen komen. Hij
deed dan ook ter
plekke kond van zijn
'voetbalinzicht'. Een
opvolger voor Louis
van Gaal?
Op ons vak ontstond
nog een klein op
stootje omdat enkele
'boefjes' fakkels had
den meegesmokkeld
en ook ontstaken, en
dus door de politie
werden aangehouden.
vervoermiddelen terug. Waar dat wachten
dus voor nodig was is ons tot op heden
nog niet helemaal duidelijk.
Eenmaal in de auto nog een half uurtje
wachten tot we met goed fatsoen van de
parkeerplaats af konden, en dan, o won
der, door Frans met assistentie van Nor-
bert in vijf minuten Wenen uit, de Au
tobahn op en blazen maar weer: Mike
'rijdt Oostenrijk wel even uit'. Om elf
uur 's morgens zijn we weer in Amster
dam.
Twee weken later volgde de thuiswedstrijd
tegen Salburg. Dat betekende weinig rei
zen voor Amsterdammers, maar niettemin
had ik een vrije dag genomen.
Voor mij is het het mooiste om in een rus
tig kroegje te luisteren naar de verhalen
van echt oude Ajax-supporters. Ik heb het
Frans Pertot en vrienden waren er ook in Athene bij.
De cameraman wil
de dit filmen, andere supporters wilden
dat weer niet, kennelijk omdat zij buiten
het bereik van AT5 wonen, en zo was er
nogal wat afleiding in het begin van de
wedstrijd. Jammer, want dit was nergens
voor nodig.
De wedstrijd werd door Ajax professioneel
gespeeld tegen elf voor het doel liggende
Salzburgers. Het vak werd er een beetje
wanhopig van omdat onze helden er, on
danks herhaaldelijk sterk aandringen, maar
niet langs konden komen. Toch bleven we
lekker onze club aanmoedigen op die mo
menten dat het echt nodig was; daarbuiten
was het tè koud om echt enthousiast te
worden en gescoord werd er ook al niet.
Na de wedstrijd mochten we 'voor onze
eigen veiligheid' nog even nablijven. Ook
niet echt nodig maar ze zullen wel eens
ergens gelezen hebben dat dat zo hoort.
Na een kwartier mochten we weer naar
beneden en tussen de aanwezige Salzburg-
supporters naar de auto, bus of andere
hier over een generatie waar mijn groot
vader zaliger toe behoorde. Andere fans
hadden duidelijk meer last van de spanning
en moesten zich uiten. Bekende verzamel
plaatsen als de Monico op het Rembrandts-
plein barstten rond het middaguur al haast
uit hun voegen, en ook op andere plekken
werd gehost, gejuicht en gebruld.
De weerprofeten hadden eindelijk een
droge avond voorspeld, en het stadion zou
nagenoeg uitverkocht zijn. Op het Stadion
plein waren de bekende Ajax-café's al
vroeg afgeladen. Helaas sommige suppor
ters ook. Die zouden straks geen wed
strijd meer zien.
Drentelend van groepje naar groepje
spreek je alle oude bekenden die je nog
niet in de stad zag, en maak je nieuwe
Ajax-vrienden. De kansen voor de komen
de wedstrijd werden besproken, souvenirs
en foto's geruild. Snack-karren en haring
stal deden goede zaken.
Toen de bussen met supporters van de sup
portersvereniging arriveerden werd het
ook vlak voor de poorten drukker, zodat
we ons naar binnen probeerden te wringen.
Hoe drukker het is, des te vroeger moet
je binnen zijn wil je een plek hebben waar
niet een paal, een hek of ander ongerief
voor je kanis staat en je in je blikveld treft.
Ook is het niet bijster slim om rond de
opgangen te gaan zitten, want daar staan
de mensen die te laat kwamen om nog een
zitplaats te kunnen vinden in het volle vak.
Eenmaal gezeten kwam de echte Europa
cup-sfeer er, bij het opkomen der goden
zonen voor de warming-up, ook in het sta
dion meteen goed in.
De stemming werd natuurlijk nog ver
hoogd door het, verboden en voor Ajax
kostbare (boetes!) maar toch zo ver
schrikkelijk sfeervolle, vuurwerk dat altijd
voorafgaand aan de wedstrijd wordt ont
stoken. Het fantas
tisch spektakel van
rood licht en zingen
de, met Ajax-sjaals en
-vlaggen zwaaiende
supporters, doet in
elk geval deze sup
porter altijd weer het
kippevel over de rug-
gegraat kruipen. On
der aanvoering van
de staanvakken stond
een heel stadion in
Ajax-lichterlaaie!
Zou er nou niemand
zijn die bijvoorbeeld
(oplaadbare) electri-
sche toortsen die op
dit siervuurwerk lij
ken, kan produceren
voor een interessante
prijs, misschien zelfs
wel gesponsord? Dan
zou dit uiterst sfeer-
verhogende schouwspel zonder schade
voor Ajax, óók in het nieuwe stadion, be
houden kunnen blijven!
Een slecht fluitende scheids en een af
braakvoetbal spelende tegenstander ver
hinderden gedurende de wedstrijd het
echte genot van een mooie Ajax-wed-
strijd. Van de toch al wat mismoedige sup
porters rond mij maakte bijkans wanhoop
zich meester toen Salzburg geheel onte
recht op voorsprong wist te komen.
Gelukkig werd er nog gelijk gemaakt, maar
de vraag dringt zich op of er niet meer in
had gezeten. De tevredenheid in elk geval
niet verloren te hebben haalt het niet bij
de ingecalculeerde vreugde over de vooraf
verwachte overwinning in deze thuiswed
strijd. Dit maakte de stemming wat twee
slachtig. Ajax was er dus nog niet, maar
wij, wij waren er wéér bij.
M.m.v. Norbert, Jeroen, Diana, Boris, Mike
en Miriam
