COLUMN*VAN PRAAG
AJAXLIFE
Maandag 5
september
jongstleden
vond mijn eerste re-
giobezoek plaats. Ik
zou naar Neede gaan,
een dorpje in Gelder
land, niet ver van de
Duitse grens. Daar ik 's
middags nog een be
stuursvergadering had
vertrok ik wat laat uit
Amsterdam.
Toen ik echter eenmaal
de Al had verlaten,
kwam ik in een
prachtige omgeving
terecht, waardoor mijn
haastige gevoel prompt
verdween.
NEEDE
agf
Ik zag landerijen met mooie boerderijen waarvan sommigen half achter prachtige, in de avondzon
pronkende eeuwenoude bomen lagen. Hier en daar kruisten landweggetjes mijn route en af en toe zag
ik wat schapen en vooral ook paarden. Ik genoot van wat ik allemaal zag en vroeg me daarbij af,
waarom ik met vakantie zo vaak naar het buitenland ga, terwijl ik in deze prachtige omgeving nog nooit
van mijn leven was geweest.
In Neede aangekomen zat de zaal vol en terwijl ik een kopje koffie kreeg aangeboden drongen de
enthousiaste geluiden vanuit de belendende ruimte tot me door. Er hing sfeer en het was er erg
gezellig. Men keek naar fragmenten van Ajax-wedstrijden die op een groot scherm werden ver
toond en de stemming zat er hoorbaar in.
Nadat de regiovertegenwoordiger het woord had gevoerd, werd ik aangekondigd. Eerst zong men
het lied Ajax is okay. Vervolgens liep ik de zaal in en klom ik op het podium.
Dat moment zal ik niet snel meer vergeten.
Je staat daar op zo'n podium en ziet al die Ajax-versieringen, kinderen in vol Ajax-ornaat, Ajax-
shawls en een bomvolle zaal met dames, heren, jongens en meisjes die Ajax als het ware uitade
men-
En toen schoot een zeldzaam, maar heerlijk gevoel door me heen.
Ik was ver weg, maar toch thuis.
Wat een voorrecht om dat mee te maken en wat werd het een prima avond. Ik vond het leuk om
iedereen wat over Ajax en het nieuwe stadion te kunnen vertellen en het was super dat John van
den Brom ook naar Neede was gekomen.
Na afloop had ik de gelegenheid om nog wat persoonlijke vragen van enkele aanwezigen te beant
woorden en om twaalf uur stapte ik voldaan in mijn auto. De terugreis had van mij wel twee keer zo
lang mogen duren, zo zat ik na te genieten. Het drong nog eens tot me door, dat ik bof om voorzit
ter van deze club te mogen zijn en daardoor in de gelegenheid word gesteld om al die fantastische
Ajacieden te ontmoeten.
(f§L,
V jfj Michael van Praag
