AJA4IFE
GEZELSCHAP
STEUN
ZWAAR
8
kampioenschap. Zo zie ik het. Bij Ajax leer
ik ook. Heel veel zelfs. Vooral tactisch,
maar ook andere dingen. Zoals het passen
van een bal. Normaal deed ik dat zo." Zijn
hand tekent een flinke boog in de lucht.
„Nu heb ik geleerd dat anders te doen.
Harder en strakker." Vlak en kaarsrecht
scheert zijn hand nu over het tafeltje. „En
zo steek ik van alles op. Van de trainer,
maar ook van de andere spelers."
Finidi heeft er inmiddels een jaar opzitten
als Ajacied. Hij is zich redelijk in Amster
dam gaan thuisvoelen, mede doordat hij
later in het seizoen gezelschap kreeg van
zijn landgenoot Nwanko Kanu. De tussen
tijdse komst van de jonge spits was voor
Finidi erg prettig. „Het is fijn als er iemand
uitje eigen land in je omgeving is. Kanu en
ik trekken regelmatig met elkaar op, ko
men bij elkaar thuis, eten soms samen." Fi
nidi voelt zich een beetje verantwoordelijk
voor zijn jonge landgenoot. Erkent dat
ook. „Ik zorg een beetje voor hem tijdens
trainingen bij voorbeeld. Vertel 'm wat hij
moet doen als hij een oefening niet snapt,
leg uit wat Van Gaal van hem wil. Dat
soort dingen weet ik ai. Ik was toch eer
der bij Ajax dan hij. En Kanu pikt het goed
op. Hij leert snel. En ze mogen hem
graag."
Dat laatste geldt zeker ook voor Finidi
zelf. Hij is niet alleen populair binnen de
spelersgroep, maar ook bij de supporters.
De Afrikaan stelt het enthousiasme van
het Amsterdamse publiek zeer op prijs.
Zegt dat hij er zelfs beter van gaat spelen.
„Als de fans je waarderen, geeft dat een
goed gevoel. Maar ik denk ook dat je hun
waardering moet verdienen. Ajax moet al
tijd winnen, maar ook goed spelen. Als dat
lukt en je daar als speler je steentje aan
bijdraagt, vinden de fans het prachtig."
Finidi is ook niet te beroerd om op zijn
beurt z'n waardering voor het publiek te
tonen. Want het is opmerkelijk, en soms
zelfs een beetje komisch hoe de Nigeriaan
bij elke hoekschop die hij neemt het ge
zang van het publiek beantwoord. Finidi
schiet in de lach. „Dat is het contact met
de fans", zegt hij vervolgens. „Je moet de
mensen laten zien dat zij ook belangrijk
zijn voor de spelers, dat je hun steun
waardeert. Dat geeft de fans ook een goed
gevoel."
Kanu stond eigenlijk pas voor het eerst in
het middelpunt van de belangstelling tij
dens de wedstrijd tegen NAC. Een afgela
den Meer bejubelde de spits na zijn weer
galoze treffer. Hij vond het prachtig. „Ik
had zoiets nog nooit meegemaakt. Sup
porters die gewoon de naam van een spe
ler roepen. In Nigeria gebeurt dat zelden.
Daar heb je alleen de drums, die van het
begin tot het eind door het stadion klin
ken." Maar die drums, zegt hij, hebben een
soortgelijk effect op de spelers. „Het rit
me zweept de spelers op, maakt dat ze tot
meer in staat zijn. Belangrijk. Ook straks
in Amerika. Ik hoop dat de Nigeriaanse
fans daar heel vaak en heel lang op hun
drums kunnen slaan."
In Nigeria, gaat Finidi verder, was toch al
les heel anders dan in Nederland. De ma
nier van leven, maar ook de manier van
trainen en spelen. Finidi: „Zeker in het be
gin was het moeilijk. Ik heb heel veel moe
ten leren. Maar ik moet zeggen dat de spe
lers me heel goed hebben geholpen. Ik
werd echt gesteund, meteen opgenomen
in de groep. Ook in het begin van het sei
zoen, toen het nog helemaal niet zeker
was dat ik bij Ajax zou komen. Ik moest
me eerst bewijzen. En dat was me zeker
niet gelukt als de andere spelers me niet
zo hadden gesteund. Daarvoor ben ik ze
nog dankbaar."
Finidi kijkt wat om zich heen, rekt zich uit
en koestert zich even in het flauwe zonne
tje. Hij kijkt bedachtzaam, lijkt de juiste
woorden te zoeken. „Eigenlijk", zegt hij
dan, „heb ik geluk gehad. Ik bedoel, Ajax is
een topclub. Daar speel je niet zomaar.
Ajax heeft bekende spelers voortgebracht.
Bergkamp, Winter. Jongens die ik bewon
der. Als je dan als nieuwkomer een plaats
wilt afdwingen, is dat heel moeilijk. Maar
je wilt toch spelen, daar kom je voor. Ik
heb het geluk gehad dat ik door omstan
digheden een kans heb gekregen en die
ook heb benut. We hebben een heel goed
seizoen gespeeld, veel gewonnen, en daar
heb ik ook aan meegewerkt. Daar ben ik
blij mee."
De pijnlijke nederlaag in Parma maakte Fi
nidi niet mee. Hij verbleef in die periode
met de Nigeriaanse selectie in Tunesië en
kon niet naar Italië komen voor het Euro
pacup-duel. „Sommige spelers, zoals Oko-
cha van Frankfurt, gingen wel terug. Maar
ik kon niet. Problemen met het visum. An
ders had ik graag naar Parma gegaan. Mis
schien had het toch iets uitgemaakt als ik
er bij was geweest. Maar dat zullen we
nooit weten." Het nieuws van de uitscha
keling kwam hard aan bij Finidi. feit bad
about it, het deed pijn. Ik had willen spelen.
Winnen. De finale halen. De trainer had
me nodig en ik was er niet. Dat is nooit
leuk. Maar uiteindelijk hebben we nog een
prijs gehaald. De landstitel. Dat was een
hele troost."
Het WK maakt het seizoen lang en zwaar
voor alle spelers die naar Amerika gaan.
Ook voor Finidi en Kanu. „Tough", geeft
Finidi toe. „Zwaar. Zeker ook omdat we
tussendoor nog de Africa Cup hebben ge
speeld. Normaal gesproken hadden we na
de Africa Cup de competitie afgemaakt en
waren dan op vakantie gegaan. Nu loopt
het anders. We gaan nog naar de World
Cup. En daar heb ik alles voor over, ook al
is het moeilijk en zwaar. Ik vind het een
grote eer deel uit maken van het eerste
Nigeriaanse elftal dat naar een WK gaat."
Finidi was de man die Nigeria uiteindelijk
naar Amerika schopte. In de beslissende
wedstrijd in en tegen Tunesië tekende hij
voor de enige treffer. Hij vindt het leuk,
maar niet meer dan dat. Doelpunten, laat
hij weten, zeggen hem niet zo veel. „Sco
ren is mooi, maar het is net zo mooi als je
een medespeler laat scoren." Dat typeert
Finidi, die zich ook in het afgelopen sei
zoen bij Ajax heeft ontpopt als een onzelf
zuchtige speler. „Dat wil ik niet zeggen",
weerlegt hij. „Ik wil gewoon winnen, wil
dat m'n ploeg wint. Heb een hekel aan
