KAMPIOENEN
NAAR DE
AJAX BEDANK
AjA^IFE
AJAX Arr
Yandaag moest het dan ge
beuren. Ajax zou zijn vier
entwintigste landstitel aan
de kampioensketen rijgen. Het grij
ze, kille beton onder mijn voeten
trilde en kermde onophoudelijk
door het vocale geweld van een
41.000 koppig zangkoor.
Gespannen liep ik in het perscafe rond en
praatte met een Finse radioreporter. Hij
wilde graag the Jari Litmanen-song op tape
hebben. De sfeer in het stadion is onbe
schrijfelijk, liet hij mij bij zijn terugkomst in
het rokerige en rumoerige vertrek weten.
Glimlachend luisterde hij naar de bandop
name van de supporters.
In de Olympische voetbalkrater kolkte
het. Rode rookpluimen stegen uit de kra
ter op en de Ajax-sjaaltjes en vlaggen golf
den als een rood-witte lavastroom door
het stadion. "We are the champions"
klonk het uit 41.000 schorre kelen. De Fin
had gelijk. Onbeschrijfelijk die ambiance in
het Olympisch. De aanstaande kampioen
van Nederland betrad om half drie onder
een daverend applaus het veld. De laatste
strijd om de zilveren schaal was begonnen.
De wedstrijd tegen Heerenveen begon vrij
tam, omdat de Friezen er waarschijnlijk
niets in zagen om voor Ajax de schiettent
al voor rust te openen. Ajax had in de eer
ste helft een handvol mogelijkheden onbe
nut gelaten, waardoor het 0 - 0 bleef in de
eerste helft.
Klaas Vos, die achter mij zat vertelde me
dat het in Utrecht, waar Feyenoord speel
de in de eerste helft ook in remise was ge
ëindigd.
Met die wetenschap kon Ajax weer fris
aan de tweede helft beginnen. Ronald de
Boer bleef tot mijn spijt in de kleedkamer
achter en zijn vervanger Peter van Vossen
moest voor meer beweging zorgen binnen
de 16 meter van Heerenveen. Al in de
vierde minuut stoof hij van het middenveld
met de bal op keeper L'Ami af, die de bal
pareerde.
Zenuwachtig schommelde ik in mijn plas-
tieke zitkuipje, omdat Ajax na ruim 20 mi
nuten nog steeds niet had gescoord. Plot
seling gaf Jari Litmanen een subtiel balletje
op Frank Rijkaard die het zwart-witte leer
achter Heerenveen-goalie Carlo L'Ami
joeg. Ik veerde uit het plastic op en slaakte
een zucht van verlichting. Eindelijk. Ja ein
delijk hadden we die schaal in Mokum. De
schaal waar wij alleen recht op hadden.
De Grond onder mijn voeten begon weer
zachtjes te trillen. Het Olympisch stadion
explodeerde toen Stefan Pettersson Ajax
naar 2 - 0 schoot. De Ajax-vlaggen en
sjaaltjes klotsen weer als onstuimige gol
ven tegen de ijzere hekken. Het bengaalse
vuurwerk werd weer ontstoken en ieder
een vierde het kampioenschap op zijn ei
gen manier. De eruptie van de Olympische
vulkaan was tot in Rotterdam zichtbaar.
Eindelijk is Ajax kampioen.
Ajax bedankt.
Peter Wemelink