KAMPIOENEN NAAR DE AJAX BEDANK AjA^IFE AJAX Arr Yandaag moest het dan ge beuren. Ajax zou zijn vier entwintigste landstitel aan de kampioensketen rijgen. Het grij ze, kille beton onder mijn voeten trilde en kermde onophoudelijk door het vocale geweld van een 41.000 koppig zangkoor. Gespannen liep ik in het perscafe rond en praatte met een Finse radioreporter. Hij wilde graag the Jari Litmanen-song op tape hebben. De sfeer in het stadion is onbe schrijfelijk, liet hij mij bij zijn terugkomst in het rokerige en rumoerige vertrek weten. Glimlachend luisterde hij naar de bandop name van de supporters. In de Olympische voetbalkrater kolkte het. Rode rookpluimen stegen uit de kra ter op en de Ajax-sjaaltjes en vlaggen golf den als een rood-witte lavastroom door het stadion. "We are the champions" klonk het uit 41.000 schorre kelen. De Fin had gelijk. Onbeschrijfelijk die ambiance in het Olympisch. De aanstaande kampioen van Nederland betrad om half drie onder een daverend applaus het veld. De laatste strijd om de zilveren schaal was begonnen. De wedstrijd tegen Heerenveen begon vrij tam, omdat de Friezen er waarschijnlijk niets in zagen om voor Ajax de schiettent al voor rust te openen. Ajax had in de eer ste helft een handvol mogelijkheden onbe nut gelaten, waardoor het 0 - 0 bleef in de eerste helft. Klaas Vos, die achter mij zat vertelde me dat het in Utrecht, waar Feyenoord speel de in de eerste helft ook in remise was ge ëindigd. Met die wetenschap kon Ajax weer fris aan de tweede helft beginnen. Ronald de Boer bleef tot mijn spijt in de kleedkamer achter en zijn vervanger Peter van Vossen moest voor meer beweging zorgen binnen de 16 meter van Heerenveen. Al in de vierde minuut stoof hij van het middenveld met de bal op keeper L'Ami af, die de bal pareerde. Zenuwachtig schommelde ik in mijn plas- tieke zitkuipje, omdat Ajax na ruim 20 mi nuten nog steeds niet had gescoord. Plot seling gaf Jari Litmanen een subtiel balletje op Frank Rijkaard die het zwart-witte leer achter Heerenveen-goalie Carlo L'Ami joeg. Ik veerde uit het plastic op en slaakte een zucht van verlichting. Eindelijk. Ja ein delijk hadden we die schaal in Mokum. De schaal waar wij alleen recht op hadden. De Grond onder mijn voeten begon weer zachtjes te trillen. Het Olympisch stadion explodeerde toen Stefan Pettersson Ajax naar 2 - 0 schoot. De Ajax-vlaggen en sjaaltjes klotsen weer als onstuimige gol ven tegen de ijzere hekken. Het bengaalse vuurwerk werd weer ontstoken en ieder een vierde het kampioenschap op zijn ei gen manier. De eruptie van de Olympische vulkaan was tot in Rotterdam zichtbaar. Eindelijk is Ajax kampioen. Ajax bedankt. Peter Wemelink

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 1994 | | pagina 19