GOED SP
AJAH.IFE
Hij hoort thuis in het rijtje Henk Groot,
Arnold Mühren, Sonny Silooy, Frank Rijk
aard enjohan Cruijff. Niet vanwege zijn
voetbalkwaliteiten, hoewel die zonder
meer buiten kijf staan. Nee, met het eer
der genoemde vijftal deelt Ronald de Boer
(in mei wordt hij pas 24) het zeldzame feit
dat hij vertrok bij Ajax, om er later weer
met hoorngeschal te worden teruggehaald.
En er te slagen, want de intelligente cen
trumspits is een van de pijlers van de hui
dige kampioensploeg. Een pijler boven
dien, die voor Oranje op het WK in Ame
rika óók van ondersteunende waarde kan
zijn.
Het gesprek met De Boer vindt plaats een
dag nadat teamgenoot Jari Litmanen door
zijn collega's betaald voetballers is gekozen
tot voetballer van 1993. De Boer hoorde
bij de genomineerden voor die prijs, maar
verwachtte niet als eerste gekozen te
worden. "Die prijs gaat vaak naar diegene
die de laatste tijd het beste heeft gepres
teerd. Ik speelde begin dit jaar wat minder,
waardoor ik afviel. In het jaar 1993, want
daar gaat het om, heb ik wel goed gevoet
bald, terwijl Jari pas sinds dit seizoen mee
doet. Ik denk dat je beter een beste speler
per seizoen kunt kiezen; nu worden twee
halve competities beoordeeld en dan ei
genlijk alleen maar de huidige stand van
zaken."
En gedurende die eerste seizoenhelft werd
het talent van De Boer niet altijd erkend
door zeurpieten die vonden dat de spits te
weinig scoorde. Dat vooral mede door De
Boer Litmanen juist zo veel doelpunten
kon maken, werd door die opportunisten
over het hoofd gezien. De Boer: "Je merkt
dat steeds meer mensen door krijgen dat
ik meer doe dan alleen maar zelf probeer
te scoren. Of veel mensen verstand van
voetbal hebben? Niet echt, nee. Als ik bij
voorbeeld naar links loop, waardoor Jari
Litmanen vrij richting keeper kan lopen,
zien de meeste mensen alleen maar dat
Jari vrij staat. Ze zien dan niet dat ik het
voorbereidende werk heb geleverd door
naar buiten te trekken. Maar zolang de
trainer ziet dat ik goed speel, is er niks aan
de hand."
Die trainer, een zekere L. van Gaal, was al
fan van het type voetballer dat De Boer is
(intelligent, technisch briljant, tactisch
sterk en niet zelfzuchtig), toen hij nog als
jeugdtrainer en later assistent achter een
zekere L. Beenhakker fungeerde. In die tijd
(vanaf 1989) waren er echter vier kandida
ten voor'de -toen nieuwe- vacature van
schaduwspits. Naast De Boer waren ook
Ron Willems en, let op, Wim Jonk en
Dennis Bergkamp niet zeker van een
basisplaats. Beenhakker maakte zich toen
onsterfelijk door in de pers te beweren
dat in principe Willems zijn favoriet was.
De Boer kijkt met gemengde gevoelens te
rug op die periode. "Aan de ene kant was
het natuurlijk fantastisch om als jonge spe
ler zo dicht bij Ajax-I te zitten, aan de an
dere kant was de druk gigantisch. Omdat
zoveel spelers op één plaats aasden, moest
je je in één wedstrijd bewijzen. Omdat je
weet dat je geen vaste plaats hebt, ben je
te veel met je zelf bezig. Het is dan lastig
om je eigen spel te spelen. Als je een bal
vast moet houden, geef je hem af en an
dersom. Zo'n situatie is niet goed voor je
zelfvertrouwen. Mijn manier van voetbal
len, die puur op techniek en inzicht is ge
baseerd, houdt risico's in. Ik zat toen niet
"Je merkt dat steeds meer mensen door
krijgen dat ik meer doe dan alleen maar
zelf probeer te scoren."
tekst: MARCEL VAN HOOF
foto's: LOUIS VAN DE VUURST
