GOED SP AJAH.IFE Hij hoort thuis in het rijtje Henk Groot, Arnold Mühren, Sonny Silooy, Frank Rijk aard enjohan Cruijff. Niet vanwege zijn voetbalkwaliteiten, hoewel die zonder meer buiten kijf staan. Nee, met het eer der genoemde vijftal deelt Ronald de Boer (in mei wordt hij pas 24) het zeldzame feit dat hij vertrok bij Ajax, om er later weer met hoorngeschal te worden teruggehaald. En er te slagen, want de intelligente cen trumspits is een van de pijlers van de hui dige kampioensploeg. Een pijler boven dien, die voor Oranje op het WK in Ame rika óók van ondersteunende waarde kan zijn. Het gesprek met De Boer vindt plaats een dag nadat teamgenoot Jari Litmanen door zijn collega's betaald voetballers is gekozen tot voetballer van 1993. De Boer hoorde bij de genomineerden voor die prijs, maar verwachtte niet als eerste gekozen te worden. "Die prijs gaat vaak naar diegene die de laatste tijd het beste heeft gepres teerd. Ik speelde begin dit jaar wat minder, waardoor ik afviel. In het jaar 1993, want daar gaat het om, heb ik wel goed gevoet bald, terwijl Jari pas sinds dit seizoen mee doet. Ik denk dat je beter een beste speler per seizoen kunt kiezen; nu worden twee halve competities beoordeeld en dan ei genlijk alleen maar de huidige stand van zaken." En gedurende die eerste seizoenhelft werd het talent van De Boer niet altijd erkend door zeurpieten die vonden dat de spits te weinig scoorde. Dat vooral mede door De Boer Litmanen juist zo veel doelpunten kon maken, werd door die opportunisten over het hoofd gezien. De Boer: "Je merkt dat steeds meer mensen door krijgen dat ik meer doe dan alleen maar zelf probeer te scoren. Of veel mensen verstand van voetbal hebben? Niet echt, nee. Als ik bij voorbeeld naar links loop, waardoor Jari Litmanen vrij richting keeper kan lopen, zien de meeste mensen alleen maar dat Jari vrij staat. Ze zien dan niet dat ik het voorbereidende werk heb geleverd door naar buiten te trekken. Maar zolang de trainer ziet dat ik goed speel, is er niks aan de hand." Die trainer, een zekere L. van Gaal, was al fan van het type voetballer dat De Boer is (intelligent, technisch briljant, tactisch sterk en niet zelfzuchtig), toen hij nog als jeugdtrainer en later assistent achter een zekere L. Beenhakker fungeerde. In die tijd (vanaf 1989) waren er echter vier kandida ten voor'de -toen nieuwe- vacature van schaduwspits. Naast De Boer waren ook Ron Willems en, let op, Wim Jonk en Dennis Bergkamp niet zeker van een basisplaats. Beenhakker maakte zich toen onsterfelijk door in de pers te beweren dat in principe Willems zijn favoriet was. De Boer kijkt met gemengde gevoelens te rug op die periode. "Aan de ene kant was het natuurlijk fantastisch om als jonge spe ler zo dicht bij Ajax-I te zitten, aan de an dere kant was de druk gigantisch. Omdat zoveel spelers op één plaats aasden, moest je je in één wedstrijd bewijzen. Omdat je weet dat je geen vaste plaats hebt, ben je te veel met je zelf bezig. Het is dan lastig om je eigen spel te spelen. Als je een bal vast moet houden, geef je hem af en an dersom. Zo'n situatie is niet goed voor je zelfvertrouwen. Mijn manier van voetbal len, die puur op techniek en inzicht is ge baseerd, houdt risico's in. Ik zat toen niet "Je merkt dat steeds meer mensen door krijgen dat ik meer doe dan alleen maar zelf probeer te scoren." tekst: MARCEL VAN HOOF foto's: LOUIS VAN DE VUURST

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 1994 | | pagina 5